บทที่ 3 ตอนที่ 3
“นั่นพี่โอเนลก็ต้องไปตามเอาคืนจากพี่นางเอง นวลไม่เกี่ยว”
คนตรงหน้าจ้องมองหล่อนนิ่ง ก่อนจะหยิบกระดาษบางอย่างที่หล่อนพึ่งเห็นว่าเขาถือมาด้วยยื่นมาให้ตรงหน้า
“อะไรคะ”
“ก็อ่านดูสิ แล้วจะรู้ว่ามันคืออะไร”
เนื้อนวลรับกระดาษสีขาวจากมือของโอเนลมาอ่านเร็วๆ แล้วก็ต้องหน้าซีดเผือดไร้สีเลือดขึ้นมาในทันทีเมื่อทุกอย่างกระจ่างในสมอง
“ไม่จริง...”
โอเนลไหวไหล่น้อยๆ และพูดขึ้นอย่างไม่แยแส
“ความจริงพี่ก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้องนะที่นวลต้องมารับใช้หนี้แทนพี่สาวแบบนี้ แต่นางทำพี่เจ็บก่อน ดังนั้นเงินก้อนนี้พี่ต้องเอาคืน”
เสมือนมือทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาในทันที กระดาษสัญญาในมือของหล่อนร่วงลงกับพื้น หัวใจของหล่อนก็ไม่ต่างกัน นี่เนื้อนางทำกับหล่อนอย่างนี้ได้ยังไง กล้าปลอมลายมือของหล่อนแบบนี้ได้ยังไง น้ำตาแห่งความเสียใจเอ่อซึมออกมาอย่างสุดควบคุม
“พี่โอเนล... พี่ก็รู้ว่าไม่ใช่ฉัน... แล้วทำไมพี่ถึง...”
“ใช่พี่รู้ทุกอย่าง แต่พี่จะไม่ยอมเสียเงินจำนวนนั้นฟรีๆ และนวลก็ต้องเป็นคนใช้คืนพี่”
“แต่ฉันจะไปหามันมาจากที่ไหนล่ะ แค่จะกินให้ชนเดือนฉันก็แทบจะไม่พอกินอยู่แล้ว พี่โอเนล... พี่ไปตามจากพี่นางเอาเถอะ ฉัน... ไม่มีปัญญาจริงๆ”
“แต่นวลต้องรับผิดชอบแทนพี่สาวของตัวเอง”
โอเนลยังยืนกรานคำเดิมอย่างเลือดเย็น
“ฉัน... ฉันไม่ยอมหรอกนะ ฉันจะไปแจ้งความ ฉันไม่ได้เป็นคนเซ็นเอกสารนั่น”
“ก็เอาสิ ถ้าใจดำกล้าทำกับพี่สาวของตัวเองได้ก็ทำเลย พี่ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรอยู่แล้ว”
เสียงหัวเราะของโอเนลทำให้เนื้อนวลน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม หล่อนเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน และตอนนี้หนทางเดินบนโลกใบนี้ก็ไร้แสงสว่างโดยสิ้นเชิง
“พี่โอเนล... ได้โปรดเถอะ... ฉันไม่มีเงินจริงๆ”
“นั่นไม่ใช่เรื่องที่พี่จะต้องสนใจ เธอจะต้องชดใช้เงินจำนวนนั้นแทนพี่สาวแพศยาของเธอเนื้อนวล”
“แต่ฉันไม่มีเงิน...”
“พี่ให้เวลาเธอหนึ่งอาทิตย์กับเงินจำนวนหนึ่งแสนเหรียญ ถ้าหามาไม่ได้...”
สายตาของโอเนลตวัดไปจับจ้องที่เปลของเอวา เนื้อนวลเห็นแล้วก็หน้าซีดเผือด เข้าใจทันทีว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังคิดชั่วอะไรอยู่ในหัว
“อย่าแม้แต่จะคิดนะพี่โอเนล”
เจ้าของชื่อหัวเราะลั่น หันมาจ้องหน้าหล่อนเช่นเดิม
“เด็กคนนี้แม้จะโชคร้ายมีแม่ร่านหลายผัว แต่ก็ยังโชคดีนะที่มีน้าทั้งรักทั้งเอ็นดูแบบเธอเนื้อนวล”
แม้มันจะเป็นคำชม แต่เนื้อนวลกับไม่ได้รู้สึกดีกับมันเลย ตอนนี้หัวใจของหล่อนกำลังเต็มไปด้วยความขลาดกลัว ตอนนี้ไม่ใช่แค่คิริลคนเดียวหรอกที่หล่อนต้องขลาดกลัว แต่มีโอเนลอีกคนอดีตชู้รักของเนื้อนางอีกคน
บ้าจริง แล้วนี่หล่อนจะทำยังไงดีนะ จะทำยังไงดี?
หญิงสาวคิดอย่างอึดอัดและไร้ทางออก
“เอาเป็นว่าอีกหนึ่งอาทิตย์เจอกัน และหวังว่าวันนั้นเธอจะสามารถคืนเงินได้ทั้งหมด”
โอเนลผุดลุกขึ้นยืน เนื้อนวลลุกขึ้นยืนตามด้วยแข้งขาที่สั่นเทา
“ฉัน... ฉันขอผ่อนใช้ได้ไหม... ฉัน...”
“พี่ต้องการทั้งหมด และถ้าไม่ได้ เธอจะไม่มีวันได้เห็นเด็กในเปลนั่นอีก...”
สายตาของโอเนลเหี้ยมโหดและชั่วร้าย นี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเนื้อนางไปเลือกคบกับผู้ชายร้ายกาจอย่างโอเนลได้ยังไงกัน หรืออาจจะเป็นเพราะทั้งคู่ร้ายพอๆ กันก็เป็นได้
“พี่ไม่ได้ขู่ แต่พี่จะทำจริงๆ”
โอเนลเดินไปหยุดที่หน้าประตู เนื้อนวลกัดฟันเดินตามออกไป
“ฉัน... ฉันจะพยายาม...”
“พี่หวังว่าเธอจะพยายามสำเร็จ เนื้อนวล”
แล้วโอเนลก็ก้าวออกไปจากประตูบ้าน ลงบันไดไป หล่อนกำลังจะปิดประตู แต่แล้วก็ต้องต้อนรับแขกอีกคนอย่างไม่เต็มใจ
“คุณคิริล...”
หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ มือบางรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาจากแก้มอย่างรวดเร็ว และพยายามจะปิดประตูใส่หน้าเขา แต่พ่อเจ้าประคุณก็ดันเข้ามาได้สำเร็จ
“ออกไปนะ”
“ลูกหลับอยู่ด้วยทั้งคน ยังพาชู้มากกถึงบ้าน ทุเรศชะมัด”
หน้าของคนถูกกล่าวหาแดงก่ำ และร้อนผ่าว หล่อนกัดปากแน่น ตอนนี้เหนื่อยล้าเกินกว่าจะต่อปากต่อคำกับมนุษย์หน้าไหนได้อีก
“ถ้าจะมาหาเรื่องกัน กลับไปก่อนเถอะค่ะ ฉันเหนื่อย...”
“เหนื่อย?”
ไม่รู้ว่าเขาคิดไปไกลถึงไหน แต่แน่นอนว่าพ่อเจ้าประคุณไม่มีทางคิดในแง่ดีอย่างแน่นอน ดูสิ ก็สายตาสีเขียวนั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยามชิงชังเสียเหลือเกินนี่
“ใช่ค่ะ ฉันเหนื่อยมาก ทั้งเหนื่อยใจ และเหนื่อยกาย ถ้าจะมาหาเรื่องพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ค่ะ”
หล่อนขอร้องเขา แต่เขาไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด เพราะอึดใจต่อมาเขาก็ทรุดกายลงนั่งบนโซฟาตัวเดิมที่โอเนลพึ่งลุกจากไป บ้าชะมัด นี่หล่อนจะไม่มีวันได้พบกับความสงบสุขในชีวิตเลยหรือไงนะ ทำไมผู้ชายพวกนี้จะต้องมาตามราวีหล่อนด้วย เนื้อนวลคิดอย่างท้อแท้ เบื่อหน่าย
“เชิญค่ะ”
“ฉันยังไม่กลับ ตราบใดที่ยังไม่ได้พูดในสิ่งที่ต้องการ”
หญิงสาวกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นก็กัดฟันทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวตรงหน้ากับเขา มองเขาอย่างรอฟัง
“พูดมาค่ะ ต้องการอะไรก็พูดมา ฉันจะได้พักผ่อนเสียที”
สายตาของเขาเย็นชาชะมัดเมื่อจับจ้องมองมาที่หล่อน ไร้ความเป็นมิตร และเต็มไปด้วยความขยะแขยงชิงชังอย่างไม่ปิดบัง หล่อนเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้เห็น เพราะหัวใจดันลุ่มหลงไปกับความหล่อเหลาของคิริลไปเสียตั้งแต่แรกพบแล้ว ห้ามตัวห้ามใจไม่ทันอีกแล้วเนื้อนวลคิดอย่างเศร้าใจเป็นที่สุด ไม่อยากเป็นศัตรูกับผู้ชายที่หล่อคับโลกแบบคิริลเลย
“เมื่อกี้คงใช้แรงไปมากสินะ”
